İki Dev İki Hayal

Ortak hafızamızdaki yeri sarsılmaz 2002 Dünya Kupası'ndan beri, kupaların kupasının değişmeyen bir kaderi var: Avrupalı şampiyonlar. 2006'da İtalya'nın, 2010'da İspanya'nın, 2014'te Almanya'nın ve son olarak 2018'de Fransa'nın kupayı kaldırışına tanıklık ettik. Hatta bu süre zarfında dünyanın en iyi futbolcusu tarafından sürüklenen Arjantin hariç kıta dışından finalist dahi görmedik. Fakat Avrupa'nın ağır sıkletleri -İtalya hariç- Katar 2022'ye nispeten soru işaretleriyle gelecek. Biz de önümüzdeki satırlarda 'Ölüm Grubu' klişesini kâğıt üstünde sonuna dek yaşatan bir gruba odaklanacağız. Girizgâhtan da tahmin edebileceğiniz üzere Avrupa futbolunun ekol ülkelerinden iki tanesi burada çarpışacak, bir Uzakdoğu bir de Orta Amerika temsilcisi rol çalma çabasında olacak. Karşınızda; Almanya, İspanya, Japonya ve Kosta Rika'dan müteşekkil E Grubu...

22 kişi hâlâ bir topun peşinde koşuyor ama kazanan bir süredir değişmiş durumda. Rusya 2018'e grup safhasında tek galibiyetle veda eden, Euro 2020'de yine yüksek profilli bir grupta yer alıp ucu ucuna paçayı kurtarmasına rağmen son 16'da bileği bükülen Almanya'nın bilindik 'turnuva takımı' imajından bir nebze uzaklaştığını görüyoruz. Zira 2018'de son şampiyon unvanıyla uğradıkları sürpriz, 1978'den* beri ilk kez bir Dünya Kupası'nda gruptan çıkamamak demekti. Ardından Euro 2020'de yaşanan hezimet, yakın dönem Avrupa futbol tarihinin en uzun soluklu milli antrenörlük macerasının bitişiyle sonuçlandı. Joachim Löw, 15 senenin sonunda görevi, eski yardımcısı Hansi Flick'e bırakıyordu. Bayern Münih mesaisi sonrası milli göreve gelen Flick'in takımı; 15 maçta dokuz galibiyet, beş beraberlik ve bir mağlubiyetlik performans sergiledi. Çiçeği burnunda hoca, 23 Eylül'de Macaristan'a kaybedilen Uluslar Ligi maçını "Uyanma çağrısı" şeklinde değerlendirecekti. Nitekim Kai Havertz, Thomas Müller, Joshua Kimmich, Serge Gnabry ve İlkay Gündoğan gibi kalitesi belli isimler uyandıkları takdirde gri bulutları dağıtma ihtimalleri yüksek. 2018'de kadro dışı kaldıktan sonra 2022'yi gözüne kestiren Leroy Sane'nin sakatlık nedeniyle turnuvanın bir bölümünü ya da tamamını kaçırma ihtimali ise 'Panzerler'in canını sıkıyor.

İskeletini dönemin dominant Barcelona takımından alan; Euro 2008, 2010 Dünya Kupası ve Euro 2012 şampiyonu İspanya, devam eden yıllarda aynı ivmeyi sürdüremedi. Üç büyük turnuvaya damga vurmuş jenerasyondan fazlasını beklemek adil görünmese de durum bu. Nitekim 2014'te kadronun ana parçaları aşağı yukarı aynıyken gruptan çıkamadıkları Dünya Kupası değişimin habercisiydi. Vicente Del Bosque yönetimindeki son turnuva olan Euro 2016'da da beklentilerin altında kalındı. Euro 2020'de yarı finale yükselen takım artık ne Xavi'yi ne Andres Iniesta'yı ne Iker Casillas'ı ne David Silva'yı ne de şaşaalı günlerin diğer başaktörlerini içeriyordu. İstisnalar kaptan Sergio Busquets ve Jordi Alba'ydı. Aslında bu grup bir ölçüde geçtiğimiz aylarda EuroBasket şampiyonu olan İspanya Milli Takımı'nı andırıyordu. Son dörde kadar giden yolculuk, kadro kalitesinden ziyade ülke DNA'sına iyiden iyiye yerleşen büyük turnuva oynama becerisinin tezahürüydü. Son Avrupa Şampiyonası'nda olduğu gibi yine Luis Enrique idaresinde Katar'a gelecek İspanya'nın umudu; Pedri, Gavi ve Ferran Torres gibi genç oyuncuların ekstra performans göstermesi olacak. Bir diğer yıldız adayı Ansu Fati ve ikonik figür Sergio Ramos'u son Uluslar Ligi kadrosuna almayan Enrique'nin tercihleri de yine kendinden bahsettiriyor.

1998'den beri Dünya Kupası edisyonlarının her birine katılmayı başarmış Japonya, şüphesiz ki artık turnuvanın renklerinden bir tanesi. Üstelik 'Samuray Mavisi', katıldığı kupalara renk katmanın ötesinde işlere de imza attı. 2002'de iki ev sahibinden biri olduğu turnuvanın son 16 turunda bir başka tarihi yolculuğa imza atan Türkiye'ye elenen, 2010 ve 2018'de yine gruptan çıkmayı başaran Japonya'nın nispeten bir gelenek oluşturduğunu söylemek yanlış olmaz. Asya elemelerindeki seviye tartışılabilir ancak herhangi bir sürprize mahal vermeden adını yine kupaya yazdırmayı başarması da Hajime Moriyasu'nun takımının kazanma alışkanlığına vurgu yapıyor. İlk katılımlarında bu sayı sıfırken; Brezilya 2014'te 12, Rusya 2018'de 15 lejyoner oyuncu ile kupaya gelen Japonya'da futbolun ne kadar globalleştiği aşikâr. Şu an Avrupa'nın 1. liglerinde kariyerini sürdüren 30 civarı Japon futbolcu mevcut ve içlerinden bazıları kupada Moriyasu'nun önemli kozları olacak. Takuma Asano-Daizen Maeda ikilisi ve Real Sociedad'lı Take Kubo'nun hücumdaki etkinliği önem arz ediyor. Monaco kariyeri çok hızlı başlamasa da kalitesi belli Takumi Minamino, deneyimli isimler Genki Haraguchi ve Wataru Endo'yla beraber orta alanda ciddi roller almaya aday. Savunmada Arsenal'lı Takehiro Tomiyasu, Yuto Nagatomo ve Maya Yoshida gibi veteranlarla görev paylaşabilir. Kalede ise formanın, tam üç Dünya Kupası görmüş 39 yaşındaki Eiji Kawashima'ya gitmesi gayet olası.

Japonya'nın Katar'daki en büyük handikabı, grupta ilk iki sırayı elde etme savaşında iki çok güçlü adayla karşılaşma zorunluluğu Japonya gibi Türkiye'nin Dünya Kupası yürüyüşünün bir diğer önemli aktörü daha bu grupta yer alıyor. 2002'de C Grubu'ndaki rakiplerimizden Kosta Rika, sonraları kupada beklentileri aşan bir takım haline geldi. Hatta 2014'te grubunu lider tamamladı, ardından Yunanistan'ı penaltılarda geçti fakat çeyrek finalde Hollanda'ya karşı aynı kadere mahkûm oldu. Yine de ülkenin bir kupa devamlılığı oluşturduğuna şüphe yok, zira Rusya 2018'de de onları izleme şansına erişmiştik. 2021 senesinde görevi devralan Kolombiyalı Luis Fernando Suarez idaresinde Katar'a gelecek Kosta Rika Milli Takımı'nda deneyimli isimlerin yer aldığı bir oyuncu havuzu mevcut. Ülke futbol tarihinin en büyük kariyeri Keylor Navas; kupada daha evvel forma giymiş Celso Borges, Bryan Ruiz, Oscar Duarte, Francisco Calvo, Juan Pablo Vargas, Johan Venegas ve Joel Campbell gibi isimlerle beraber takımda mühim roller üstlenecek. Genç hücumcu Anthony Contreras da fırsat bulduğu takdirde yeteneklerini göstermeye aday. Tabii dürüst olalım; sekiz sene evvel İtalya, İngiltere ve Uruguay'ın olduğu gruptan lider çıkan Kosta Rika'nın aynı mucizevi seviyeye yaklaşma ihtimali az.

Şu an için karşımızda turnuva öncesi fotoğrafın berrak göründüğü bir E Grubu durmakta. Bir süredir alışık olduğu kupa performanslarından uzak olan Almanya'nın kan değişimi sonrası kanıtlayacak şeyleri var. Genç çekirdek için henüz bu turnuvayı hedef bellemek makul gelmese de kısa süre evvel Avrupa Şampiyonası'nda yarı final görmüş İspanyol takımının iddiasını hafife almak makul olmaz. Bu iki ülke liderlik mücadelesi verirken sürpriz arayacak Japonya ve Kosta Rika'nın ise epeyce şansa ihtiyacı olacak.

Bu maç kaçmaz!

Almanya-İspanya (27 Kasım 2022)

Almanya-İspanya Almanya ve İspanya gibi iki devi içeren bir grupta en önemli maçı seçmek zor zanaat değil. 1935 senesinden bu yana 25 kez karşı karşıya gelen iki ülkenin eşleşmesinde; dokuz Almanya, sekiz İspanya galibiyeti; sekiz de beraberlik bulunuyor. Bilhassa da İspanya'nın altın jenerasyon döneminde Panzerler'e karşı kazandığı Euro 2008 Finali ve 2010 yarı finali, mazideki randevular arasında en unutulmaz olanlar. 27 Kasım'da Al Bayt Stadyumu'nda oynanacak 26. perde, E Grubu'ndan lider çıkacak takımın belirlenmesi hususunda hayati öneme sahip olabilir. Eğer bunun aksi gerçekleşirse iki ekol ülkenin de beklentilerin altında kaldığından ve sayfada yapılan tahminlerin isabetsizliğinden bahsetmek serbest.

Yıldızlar

Thomas Müller

Kadroda Manuel Neuer ile beraber 2014 Dünya Kupası'nı kaldıran takımın son parçası olan Thomas Müller, nevi şahsına münhasır ve bir o kadar da efektif futbolcu stiliyle hâlâ referans noktası konumunda. Turnuvada daha gösterişli işler yapacak takım arkadaşları olabilir fakat Müller'in varlığı hayati.

Pedri

İspanya'nın 2008-2012 arasında üç büyük turnuvaya hükmeden kadrosunun merkezinde Xavi ve Andres Iniesta vardı. Yeni model İspanya takımının ise benzer rollerle hayal kurduran Pedri-Gavi ikilisi var. Tabii Euro 2020'de gösterdiği performansla Pedri'nin milli formayla parlamaya daha hazır olduğu açık.

Take Kubo

Barcelona genç takımının tozunu yuttuktan sonra Real Madrid'in yolunu tutan Take Kubo, hiçbir resmi maçta ünlü beyaz formayı giyemedi. Buna rağmen kiralık olarak La Liga'da epey tecrübe kazandı ve şimdilerde yeni takımı Real Sociedad için ter döküyor. Yaratıcılığı ve etkili sol ayağıyla kupada etki yaratabilir.

Ya tutarsa?

Aslında giriş yazısındaki kronolojik sıralama, turnuva öncesi beklentilerin dışavurumu gibi. Tarihinde sadece iki kez Dünya Kupası grup safhasında takılan Almanya'nın E Grubu'nda liderliğe hazır görüntü verdiği ortada. Öte yandan İspanya'nın da son büyük turnuvasından devşirdiği özgüvenle Almanların hemen arkasında yer alması gayet olası. Japonya ve Kosta Rika, mazide bazı sürprizlere imza atmış takımlar ama mucizeler nadiren gerçekleşir.

Cevher: Jamal Musiala

18 yaşında Almanya'nın Euro 2020 kadrosuna katılan, Macaristan ve İngiltere karşısında kısa süreli de olsa milli forma heyecanı yaşayan Jamal Musiala, 2022 Dünya Kupası'na farklı beklentilerle geliyor. Öncelikle bu kez daha çok süre alabilir hatta ona güvendiğini sık sık belirten Hansi Flick'in 11'inde yer bulabilir. Nitekim kulübü Bayern Münih'le yaptığı nefis sezon başlangıcı, 19 yaşındaki yıldız adayı için yaklaşmakta olanların ön gösterimi tadındaydı.

Malumatfuruş

• Almanya; en çok Dünya Kupası maçı oynayan (109), en çok final gören (8) ve en çok yarı finale çıkan (13) takım konumunda.

• İki futbol efsanesi Gerd ve Thomas ile futbolseverlerin aklına kazınan 'Müller', Almanya'daki en yaygın soyadı konumunda.

• İspanya Milli Takımı, arka arkaya üç büyük turnuva kazanan ilk ve tek milli takım olma unvanına sahip.

• 2010'da açılış maçını kaybetmesine rağmen Dünya Kupası'nı kazanan İspanya, turnuva tarihinde bunu başaran tek takım.

• Japonya Kadın Milli Takımı, son 16'yı aşamayan erkek meslektaşlarının aksine 2011'de Dünya Kupası şampiyonluğu yaşamıştı.

• Üçer gole imza atan Paulo Wanchope ve Ronald Gomez, Kosta Rika futbol tarihinin en golcü Dünya Kupası oyuncuları.

*Dünya Kupası; 1974, 1978 ve 1982'de çift grup formatıyla oynandı. Federal Almanya, Arjantin 1978'de ilk grup aşamasını geçmiş, finalistleri belirleyen ikinci aşamada Hollanda ve İtalya'nın arkasında kalmıştı.